7. JJ w BB / 2009

Please wait while flipbook is loading. For more related info, FAQs and issues please refer to DearFlip WordPress Flipbook Plugin Help documentation.

Jazzowa Jesień 2009 w Bielsku-Białej odbyła się w dniach 19-28 listopada.
Festiwal rozpoczął koncert Chicka Corei i Gary’ego Burtona, który odbył się w kościele w Aleksandrowicach.
Wirtuozi zagrali dla ponad 2 tys. widzów.

19.11.2009, godz. 19.00

Kościół św. Maksymiliana Kolbe, Bielsko-Biała

Duet Chick Corea i Gary Burton

Chick Corea – fortepian,
Gary Burton – wibrafon

Gary Burton, amerykański muzyk i kompozytor, jest jedynym wibrafonistą swojej generacji, który pod względem nowatorstwa i głębi improwizacji może się mierzyć z największymi przedstawicielami innych instrumentów.

Spopularyzował m.in. równoczesne stosowanie czterech pałek, pozwalające na osiągnięcie mniej perkusyjnego brzmienia i na realizację skomplikowanych pomysłów, które dotychczas były przywilejem muzyków grających na instrumentach dętych i przede wszystkim pianistów.

Został nagrodzony pięcioma nagrodami Grammy. Do nagrań zapraszały go takie znakomitości, jak Stéphane Grappelli, Carla Bley, Keith Jarrett, Chick Corea, Michael Brecker i Peter Erskine. W jego zespołach występowali tacy artyści, jak Larry Coryell, Steve Swallow, Roy Haynes, Pat Metheny, Ralph Towner, John Scofield i Eberhard Weber.

Nagrany w 1972 roku wraz z Chickiem Corea’ą album „Crystal Silence” to piękna, przestrzenna płyta, esencja sztuki i liryzmu. Duet Chick Corea i Gary Burton to jedna na najciekawszych jazzowych formacji lat 70-tych ubiegłego stulecia.

26.11.2009, godz. 18.00

Dom Muzyki BCK, Bielsko-Biała

Arild Andersen
oraz Paolo Vinaccia i Tommy Smith

Arild Andersen – kontrabas, live-electronics
Paolo Vinaccia – perkusja
Tommy Smith – saksofon tenorowy

Arild Andersen, norweski muzyk jazzowy, kompozytor i basista, nieodłącznie związany z wytwórnią ECM. Działalność artystyczną rozpoczął od współpracy z Janem Garbarkiem, współpracował ponadto z takimi muzykami jak: Karin Krog, Marilyn Mazur, Phil Woods, Dexter Gordon, Hampton Hawes, Johnny Griffin, Sonny Rollins, Chick Corea. Charakterystyczne brzmienie jego kontrabasu, głębokie, poszukujące, rozsławiło go na międzynarodowej scenie muzycznej. W ramach festiwalu Jazzowa Jesień w Bielsku- Białej zaprezentuje swój najnowszy projekt w trio, wraz ze szkockim mistrzem saksofonu Tommy’m Smithem oraz włoskim perkusistą od lat mieszkającym w Norwegii Paolo Vinaccia. Ta międzynarodowa formacja stworzyła wspaniały, zintegrowany klimat, oscylujący między wątkami lirycznymi z nieodłącznym pogłosem, a ognistym, pełnym ekspresji jazzie, balansującym na krawędzi free; zresztą właśnie w takim obszarze stylistycznym porusza się najczęściej Andersen.

Andy Sheppard Quintet

Andy Sheppard – saxophones
John Parricelli – guitar
Eivind Aarset – guitar, electronics
Arild Andersen – double-bass
Kuljit Bhamra – tabla and percussion

Kompozytor i saksofonista Andy Sheppard jest jednym z najważniejszych przedstawicieli brytyjskiej sceny jazzowej. Został kilkakrotnie nagrodzony British Jazz Awards oraz współpracował z takimi nazwiskami, jak Gil Evans, Carla Bley, George Russell czy Steve Swallow. Jego artystyczne dokonania są ważnym rozdziałem w historii nowoczesnego jazzu.

Najnowsza produkcja dla ECM, którą nagrał w Kwintecie, to kolaż jazzowego groove’u z elektroniką i wschodnim brzmieniem instrumentów perkusyjnych.
Z pewnością ważną postacią w zespole Shepparda jest słynny norweski kontrabasista Arild Andersen.

27.11.2009, godz. 18.00

Dom Muzyki BCK, Bielsko-Biała

Obara Special Quartet

Maciej Obara – sax
Ralph Alessi – trumpet
Mark Helias – guitar, electronics
Arild Andersen – bass
Nasheet Waits – drums

Obara Special Quartet to międzynarodowy projekt młodego alcisty Macieja Obary, który zadebiutował w roku 2005 nagrywając swoją pierwszą autorską płytę. Tym razem muzyk wystąpi w roli lidera prezentując swoje kompozycje w stylistyce free-jazzu z udziałem najwybitniejszych artystów awangardowych z Nowego Jorku.
Twórczość Macieja Obary zainspirowana jest muzyką Charliego Parkera, Theleoniusa Monka, Johna Coltrane’a, Milesa Davisa, Erica Dolphiego, Ornette Colemana, Andersa Jormina czy Bobo Stensona. Istotny wpływ na kierunek obranej drogi artystycznej muzyka miała również współpraca z muzykami takimi jak Tomasz Stańko czy Antoine Roney.

Obecnie Maciej Obara ma za sobą nagranie dwóch autorskich płyt Message from Ohayo (2005) oraz I Can Do It (2009), trasę koncertową z amerykańskim saksofonistą Antoine Roneyem oraz współpracę z Tomaszem Stańko w projekcie New Balladyna Quartet. Najnowsza płyta artysty spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem środowiska jazzowego, a o sukcesie płyty może świadczyć recenzja Tomasza Stańko: „Już pierwsze dźwięki najnowszej płyty Macieja Obary wzruszyły mnie, wprowadziły w czar tej muzyki (…) Jego muzyka jest silna, dojrzała, głęboka, pełna czaru, piękna. Jest jego własna.”

W skład Obara Special Quartet wchodzą muzycy, którzy na stałe wpisali się w kanon muzyki improwizowanej. Ralph Alessi, założyciel nowojorskiej School of Improvisational Music ma na swoim koncie współpracę z muzykami takimi jak Steve Coleman, Don Byron, Sam Rivers, Drew Grass, czy Fred Harsh. Będąc wszechstronnym muzykiem, kompozytorem i wykładowcą, Ralph Alessi od lat jest aktywnym uczestnikiem nowojorskiej sceny muzyki improwizowanej.

Mark Helias i Nasheet Waits to również wykładowcy The School of Improvisational Music. Mark Helias, basista i kompozytor, rozpoczął swoją międzynarodową karierę w kwartecie Anthony’ego Braxtona w 1997 roku. Od tamtego czasu koncertował z wieloma sławami jazzu takimi jak: Edward Blackwell, Anthony Davis, Dewey Redman, Ray Anderson, Don Cherry and Gerry Hemingway. Trio Open Loose, w którym występuje wraz z Tonym Malabym oraz Tom Rainey’em, jest uważane za archetypowy przykład zespołu improwizowanego na nowojorskiej scenie jazzowej.
Nasheet Waits swoją karierę rozpoczął w kwintecie reedmana Antonio Harta, który zaprosił młodego perkusistę do swojego zespołu. Na przestrzeni lat współpracował z najważniejszymi artystami jazzu będąc członkiem zespołu Andrew Hilla, czy tria Freda Herscha oraz koncertując z Geri Allen, Ronem Carterem, Steve’em Colemanem, Orrinem Evansem, czy Antoine i Wallace’em Roneyem.

Tomasz Stańko Quintet – „Dark Eyes”

Tomasz Stańko – trąbka
Alexi Tuomarila – fortepian
Jakob Bro – gitara
Anders Christensen – gitara basowa
Olavi Louhivuori – perkusja

Tomasz Stańko Quintet, nowy zespół Tomasza Stańko, w którym pod koniec kwietnia nagrał swój najnowszy album dla wytwórni ECM. Za tajemniczym tytułem płyty, 'Dark Eyes’, kryje się piękna, nowa muzyka Stańko, który z pewnością po raz kolejny zaskoczy słuchaczy oryginalnym i świeżym brzmieniem swoich kompozycji.

Tomasz Stańko Quintet to nowy okres w biografii Stańko. Patrząc z perspektywy na ostatnie 20 lat jego twórczości, można dostrzec kilka ważnych etapów. Był Kwartet z Bobo Stensonem, Tony Oxleyem i Andersem Jorminem, później nagranie dwóch genialnych albumów: „Litania – Music of Krzysztof Komeda” oraz „From the Green Hill”. Ostatnie 10 lat to głównie współpraca z polskim Kwartetem, z którym wydał trzy płyty: „Soul of Things”, „Suspended Night” i „Lontano” i z którym osiągnął wręcz organiczny poziom muzycznego porozumienia.

Po „Lontano”, po raz kolejny nadszedł czas poszukiwania. Po dwóch latach koncertów w różnych projektach i składach Tomasz Stańko skomponował ostateczny skład swojego nowego Kwintetu. Do zespołu zaprosił młodych skandynawskich muzyków: Alexiego Tuomarilę – utalentowanego fińskiego pianistę, o którym wybitny brytyjski krytyk muzyczny Stuart Nicholson napisał: „nikt tak nie reprezentuje siły Fińskiej sceny jazzowej”; Jakoba Bro – duńskiego gitarzystę, współpracującego także z legendarnym perkusistą Paul Motianem, realizującego wiele własnych projektów; Andersa Christensena – duńskiego basistę, również współpracującego z Paul Motianem, grającego, obok jazzu, również nowo falowych – rockowych projektach; Olavieg Louhivuori – młodego fińskiego perkusistę, którego talent i styl gry przywodzi na myśl również Fina, perkusistę, Edwarda Vesalę – przyjaciela i muzyka, z którym Stańko stworzył wiele niezapomnianych projektów.

Ten skład to odkrycie Stańko. Muzycy doskonale odnajdują się w jego kompozycjach tworząc razem zupełnie nowe brzmienie. Muzyka tak charakterystyczna dla Stańko, liryczna a jednocześnie drapieżna, brzmi w tym składzie wyjątkowo. Świeżego charakteru dodaje połączenie brzmienia gitary i gitary basowej oraz transowe, rzec by można, partie fortepianu.

Wśród dziesięciu utworów, które znalazły się na płycie są między innymi te najnowsze, które Stańko stworzył już jako mieszkaniec Nowego Jorku. To miasto to dla artysty niewyczerpane źródło inspiracji, Stańko kocha jego rytm, puls, barwność, życie, bogactwo sztuki – muzeów, koncertów. Jeden z utworów został zatytułowany „The Dark Eyes of Martha Hirsch”, a jego inspiracją był obraz Oskara Kokoschki i ciemne oczy tajemniczej Marthy Hirsch.

DARK EYES
So nice
Terminal 7
The Dark Eyes of Martha Hirsch
Grand Central
Amsterdam Avenue
Samba Nova
Dirge for Europe
May Sun
Last song
Etiuda baletowa nr. 3

(wszystkie kompozycje – Tomasz Stańko, oprócz Dirge for Europe i Etiudy Baletowej autorstwa Krzysztofa Komedy)

28.11.2009, godz. 19.00

Dom Muzyki BCK,Bielsko-Biała

Gonzalo Rubalcaba – piano solo

Gonzalo Rubalcaba, pianista, kompozytor, aranżer. Jest jedną z najznamienitszych postaci, która przyczyniła się do rozsławienia muzyki Afro-Kubańskiej na świecie. Rubalcaba jest muzykiem niezwykle wszechstronnym. Z łatwością łączy tradycje afrokubańskie z amerykańskim jazzem, posiadając jednocześnie swój własny, bardzo nowoczesny i świeży język artystyczny.

Zachwyt publiczności wzbudza jego wirtuozerska technika oraz głębokie, natchnione wręcz, improwizacje. Znakiem rozpoznawczym Gonzalo Rubalcaby jest jego niesamowity styl i sposób, w jaki wydobywa dźwięki z instrumentu – jak gdyby bez pośrednictwa klawiszy i strun. Jak napisał Ben Ratliff w New York Times: „Buduje napięcie spokojnie grając skomplikowane pasaże i stosując mroczne, gęste harmonie; a delikatność, z jaką traktuje klawisze fortepianu, sprawia, że wydaje się, jakby nuty z niego wyciągał raczej niż doń wciskał.”. Jednocześnie, pozostaje niesamowicie skrupulatny i dokładny, narzucając sobie czasem wręcz nieludzki rygor pracy i praktyki.

W roku 2002 Rubalcaba uhonorowany został nagrodą Latin Grammy w kategorii Album Roku („Supernova”), oraz wraz Charliem Hadenem, nagrodę Grammy za album „Nocturne”, zawierający ballady i piosenki kubańskie i meksykańskie. Poza tym Rubalcaba otrzymał w różnych latach osiem nominacji do nagrody Grammy, w tym cztery do Albumu Jazzowego Roku („Rapsodia” w 1995 roku, „Antiguo” i „Inner Voyage” w 1999 i „Supernova” – 2002).

Obecnie pracuje nad wieloma projektami, m.in. z muzykami kubańskimi; występuje z repertuarem solowym, prezentując zarówno klasyczną, jak i popularną muzykę kubańską. Zaczął też prace nad operą “Revolution of Forms”, której akcja osadzona jest na Kubie lat 60-tych. Premiera planowana jest na 2011 r.