15. JJ w BB / 2017

PATRONAT: Prezydent Miasta Bielska-Białej Jacek Krywult
DYREKTOR ARTYSTYCZNY: Tomasz Stańko
OPIEKA PROGRAMOWA: ECM
MIEJSCE KONCERTÓW: Dom Muzyki Bielskiego Centrum Kultury Bielsko-Biała, ul. Słowackiego 27

Jan Garbarek Group feat. Trilok Gurtu

Jan Garbarek – saksofon
Rainer Brüninghaus – fortepian
Yuri Daniel – kontrabas
Trilok Gurtu – instrumenty perkusyjne

Ostre i zimne, odległe, szklane brzmienie norweskiego saksofonisty znane jest nie tylko fanom jazzu. W jego kompozycjach pobrzmiewa duch skandynawskich melodii – dziedzictwa, z którego intensywnie czerpie. Jest też pionierem ambientowych kompozycji jazzowych, w których odrzuca tradycyjne notacje tematycznej improwizacji na rzecz własnego stylu. Właśnie z powodu tej unikalności muzyka Jana Garbarka wzbudza silne emocje. Saksofonista nieustannie zdobywa na całym świecie rzesze fanów – nie tylko miłośników jazzu, ale też muzyki współczesnej, klasyki, folku. Od początku kariery jest związany z wytwórnią ECM. Garbarek pozostaje głównym reprezentantem filozofii i estetyki swojego wydawcy, jako wytwórni przybliżającej słuchaczom szeroko pojmowaną muzykę współczesną (skrót ECM oznacza Editions of Contemporary Music).

Alexi Tuomarila Trio

Alexi Tuomarila – fortepian
Mats Eilertsen – kontrabas
Olavi Louhivuori – perkusja

Opisywany przez amerykański magazyn Jazz Times jako …one of the next big deals on jazz piano… (w wolnym tłumaczeniu: jedno z nadchodzących wielkich wydarzeń jazzowej pianistyki) Alexi Tuomarila zalicza się obecnie do grona najlepszych pianistów europejskiej sceny jazzowej. Znany m.in. ze współpracy z Tomaszem Stańko, fiński pianista dyskretnie dojrzał, by zabłysnąć jako lider. Prawdziwy rzeźbiarz dźwięku, pianista i kompozytor ma umiejętność wzbudzania inspirujących melodyjnych linii, z precyzją i rytmiczną finezją. Jego muzyka tętni życiem, wyobraźnią, energią, która czasem złamana jest nutą melancholii. Trio Tuomarili uzupełniają muzycy, z którymi współpracuje i przyjaźni się od dawna, należący do grona najbardziej szanowanych postaci europejskiego jazzu. Basista Mats Eilertsen i perkusista Olavi Louhivuori tworzą sekcję, która łączy techniczną biegłość i muzyczną świadomość najwyższej klasy. Frazy Tuomarili zyskują wspaniałe podkreślenie, a ich improwizacje są śmiałe i rozwijane z elegancją oraz spokojem.

Kurt Rosenwinkel Standards Trio

Kurt Rosenwinkel – gitara
Dario Deidda – gitara basowa
Marco Valeri – perkusja

Kurt Rosenwinkel jest jednym z najświetniejszych i najbardziej kreatywnych gitarzystów jazzowych grających obecnie – John Scofield.

Słowa legendarnego Johna Scofielda nie pozostawiają wątpliwości, że ten amerykański gitarzysta jazzowy i klawiszowiec to wielkie odkrycie nowego jazzowego pokolenia. Urodzony w 1970 roku, na dużej scenie zaistniał na początku lat dziewięćdziesiątych. Przez ponad 25 lat pracy artystycznej współpracował m.in. z takimi muzykami, jak: Brad Mehldau, Brian Blade, Mark Turner, Joshua Redman, Chris Potter oraz z takimi legendami, jak: Joe Henderson, Paul Motian czy Gary Burton. Muzyka Rosenwinkla zakorzeniona jest w bogatej tradycji jazzu, jednak swoją złożonością wznosi się na zupełnie nowy poziom. Artysta wpłynął na naturalną ewolucję gatunku w sposób, o jakim nikt przed nim nawet nie pomyślał. Na Jazzowej Jesieni wystąpi ze swoim doskonałym triem, z Dario Deiddą na basie i Marco Valerim na perkusji.

John Medeski / Mad Skillet

John Medeski – fortepian
Will Bernard – gitara
Kirk Joseph – suzafon
Julian Addison – perkusja

Mad Skillet narodził się podczas nowoorleańskiego festiwalu w 2015 roku. Tak o muzykach z tego zespołu mówi John: „Terence i Kirk to doskonała sekcja rytmiczna. Są przepełnieni muzyczną tradycją Nowego Orleanu, ale zawsze gotowi do tworzenia w dowolnym kierunku, w którym podąży muzyka. Niezmiernie rzadko zdarza się znaleźć muzyków o tak głębokich muzycznych korzeniach, którzy są również otwarci na eksperymenty

Dave Holland Trio feat. Kevin Eubanks i Obed Calvaire

Dave Holland – kontrabas
Kevin Eubanks – gitara elektryczna
Obed Calvaire – perkusja

Dave Holland to niezaprzeczalna legenda nowoczesnego jazzu. Ten urodzony w Wielkiej Brytanii basista i bandleader koncertuje i nagrywa od blisko pięciu dekad. Od 40 lat mieszka w Stanach Zjednoczonych, czyli od czasu, kiedy został odkryty przez Milesa Davisa podczas występu w londyńskim Ronnie Scott’s Jazz Club. Na jego dorobek składa się szeroki wachlarz projektów – od tych solowych po nagrania w big-bandach. Jego dwa autorskie albumy What Goes Around oraz Overtime otrzymały nagrody Grammy. Na festiwalu zagra ze swoim obecnym working bandem, gitarzystą Kevinem Eubanksem i perkusistą Obedem Calvaire’em.

Chris Potter trio feat. Reuben Rogers & Eric Harland

Chris Potter – saksofon
Reuben Rogers – kontrabas
Eric Harland – perkusja

Ten wyjątkowy projekt to spotkanie na jednej scenie trzech wyrazistych indywidualności i jednych z najmocniejszych graczy współczesnej sceny jazzowej. To właśnie oni nadają ton temu, czego się obecnie słucha. Grają w wielu różnych projektach, praktycznie cały rok są w trasach koncertowych. W przeszłości spotykali się w różnych składach, teraz postanowili stworzyć wspólny, oryginalny projekt.

Światowej klasy solista, kompozytor, fantastyczny bandleader Chris Potter stał się wiodącym muzykiem swojego pokolenia. Amerykański magazyn Downbeat nazwał go jednym z najbardziej studiowanych (i kopiowanych) saksofonistów na świecie. W tym roku wydał już kolejną, autorską płytę dla ECM Records The Dreamer is The Dream.

Perkusista Eric Harland jest obecnie jednym z najbardziej aktywnych postaci na scenie jazzowej, oprócz realizacji swoich projektów gra w zespołach m.in. Charlesa Lloyda, Joshuy Redmana, Jasona Morana. W ankiecie magazynu Downbeat regularnie zdobywa tytuł najlepszego perkusisty roku.

Basistę Reubena Rogersa można rozpoznać dzięki wyjątkowemu, jedynemu w swoim rodzaju stylowi gry. To mikstura calypso i reggae – rytmów z jego rodzinnych stron – Wysp Dziewiczych, brzmień gospel oraz prawdziwie wolnego, improwizowanego jazzu. Podobnie jak Eric Harland jest jednym z najbardziej rozchwytywanych muzyków sceny jazzowej.

David Virelles presents Gnosis
feat. Román Díaz & the Nosotros Ensemble

David Virelles – fortepian, instrumenty klawiszowe
Román Díaz – instrumenty perkusyjne, pierwszy wokal
Bardia Charaf – dyrygent
Mirjam Kühni – flet, flet piccolo
Hugo Queirós – klarnet, klarnet basowy
Lukas Kmit – altówka
Diane Lambert, Anik Schwall – wiolonczela
Camille Émaille, Dominik Dolega – instrumenty perkusyjne
Mel Semé, Abraham Mansfarroll, Misael Campos – instrumenty perkusyjne, wokal
Melvis Santa – wokal

David Virelles, powszechnie uznawany za jednego z najbardziej oryginalnych współczesnych pianistów, jest uosobieniem ducha Nowego Jorku. W jego błyskotliwych partiach solowych słychać inspiracje muzyką afrokubańską, a także wpływ Muhala Richarda Abramsa, Andrew Hilla, czy Buda Powella. Pomiędzy wiedzą a wiarą, nauką i religią, teorią i praktyką jest gnoza. Gnosis, czyli pogrecku „poznanie”, to tytuł najnowszej płyty pianisty Davida Virellesa. Album ukazał się nakładem wydawnictwa ECM na początku września. Koncert w Bielsku-Białej to europejska premiera tej kompozycji. „Gnosis” to czwarta, po „Antennie” (2016, ECM) „Ḿbọ̀kọ́” (2014, ECM) i „Continuum” (2012, Pi), część podróży Davida Virellesa w głąb jego muzycznego universum. Choć albumy powstawały w różnych momentach twórczego rozwoju pianisty a w ich nagraniu uczestniczyli inni wykonawcy, wszystkie realizują tę samą ideę: szacunek dla kultury, tradycji, i dążenie do odnalezienia ich początków. Owe korzenie kultury kubańskiej i afrykańskiej studiuje Virelles, spoglądając na nie przez pryzmat muzyki kreatywnej współczesnego Nowego Jorku.

Tarkovsky Quartet

François Couturier – fortepian
Anja Lechner – wiolonczela
Jean-Marc Larché – saksofon sopranowy
Jean-Louis Matinier – akordeon

Niemiecko-francuski zespół Tarkovsky Quartet zawdzięcza swe powstanie zaproszeniu, które Anja Lechner otrzymała od Françoisa Couturiera, by zagrać wspólny koncert z nim oraz z jego wieloletnimi, muzycznymi towarzyszami – Jeanem-Markiem Larchéem oraz Jeanem-Louisem Matinierem. Tak powstał wyjątkowy skład opierający się na oryginalnym instrumentarium: fortepian, wiolonczela, saksofon sopranowy, akordeon. Nie mogło być inaczej, gdyż tak samo wyjątkowa i oryginalna jest sztuka filmowa Andrieja Tarkowskiego, której kwartet oddaje hołd i którą się inspiruje. Osobno muzycy grają w wielu projektach wydawanych przez ECM, jednak kwartet wyzwala zupełnie inną przestrzeń.

Wiosną tego roku wyszła ich trzecia płyta zatytułowaną Nuit blanche. Ingmar Bergman powiedział kiedyś o Tarkowskim: On z taką naturalnością porusza się w pokoju snów. Rozwijając tę myśl; Couturier, Lechner, Larché i Matinier tworzą własny język snów.

Tomasz Stańko & David Virelles

Tomasz Stańko – trąbka
David Virelles – fortepian

Tomasz Stańko Band feat. Adam Pierończyk

Tomasz Stańko – trąbka
Łukasz Ojdana – fortepian
Maciej Garbowski – kontrabas
Krzysztof Gradziuk – perkusja
Adam Pierończyk – saksofon

Dyrektor Artystyczny festiwalu tradycyjnie prezentuje premierowy projekt. Na 15. edycję wyjątkowo będzie to koncert dwuczęściowy. Z miłości do sztuki improwizacji Tomasz Stańko zagra w pierwszej części w duecie ze pianistą Nowojorskiego Kwartetu – Davidem Virelles’em. W drugiej części koncertu do Tomasza Stańko dołączą polscy muzycy młodszego pokolenia: saksofonista Adam Pierończyk, pianista Łukasz Ojdana, kontrabasista Maciej Garbowski i perkusista Krzysztof Gradziuk.
– Od muzyków, z którymi pracuję oczekuję, by do moich kompozycji, tych czasem histerycznie lirycznych fraz, wnieśli coś nowego: by zagrali to, czego ja sam nie wiem. Myślę, że razem zagramy „Requiem” Komedy – zapowiada Stańko.

Koncert jazzu tradycyjnego – The Buck Clayton Legacy Band

Menno Daams, Ian Smith – trąbki
Michael McQuaid, Robert Fowler – instrumenty stroikowe
Rory Ingham – puzon
Colin Goode – fortepian
Alyn Shipton – kontrabas
Bobby Worth – perkusja

Doskonały amerykański trębacz Buck Clayton był czołowym muzykiem sceny jazzowej swingowej ery. Swoją renomę zyskał m.in. dzięki porywającym, całonocnym jam sessions w bluesowych klubach Kansas City w latach 30. zeszłego wieku. Tuż przed śmiercią, która miała miejsce w 1991 roku, Clayton przekazał pudełko, a w nim zbiór swoich kompozycji, brytyjskiemu wydawcy i dziennikarzowi Alynowi Shiptonowi. Shipton to ważna postać w jazzowym dziennikarstwie, przez wiele lat pisał o jazzie dla The Times, stale współpracuje z BBC Radio. Osobistą znajomość z trębaczem nawiązał przy okazji pisania jego biografii. Tak pojawił się pomysł, którego realizacja przesunęła się trochę w czasie, by stworzyć zespół dedykowany muzyce Bucka Claytona.

The Buck Clayton Legacy Band regularnie koncertuje na najważniejszych jazzowych festiwalach, takich jak: Breda, Oberhaching, Upton-On-Severn, London Jazz Festival, Swansea and the Bristol Jazz Festival czy Sage Gateshead. Z nagrania koncertu, który miał miejsce właśnie na festiwalu Gateshead, powstał album zatytułowany Claytonia. Wydawnictwo zostało świetnie przejęte w czterogwiazdkowej recenzji dziennika The Guardian. Uznano, że to nagranie do perfekcji chwyta barwny ton (kompozycji Claytona).