Kategoria: Poprzednie edycje

PATRONAT: Prezydent Miasta Bielska-Białej Jacek Krywult
DYREKTOR ARTYSTYCZNY: Tomasz Stańko
OPIEKA PROGRAMOWA: ECM
MIEJSCE KONCERTÓW: Dom Muzyki Bielskiego Centrum Kultury Bielsko-Biała, ul. Słowackiego 27

Bill Frisell – „Guitar in the Space Age”

Bill Frisell – gitara
Greg Leisz – mandolina
Tony Scherr – bas
Kenny Wollesen – perkusja

Bill Frisell, amerykański gitarzysta jazzowy i kompozytor. Do jego ulubionych gitarzystów należy Hall, a także Wes Montgomery i Jimi Hendrix. Na swoim koncie ma występy i nagrania z wieloma sławami jazzu, jak Eberhard Weber, Mike Gibbs, Jan Garbarek, Charlie Haden, Carla Bley, Julius Hemphill, Gunther Hampel i John Scofield. Dziś sam jest mistrzem inspiracją dla innych. Wprowadzając do jazzu progresywny folk, muzykę klasyczną, country i wiele innych, stał się jednym z oryginalniejszych muzyków jazzowych naszych czasów.

Gary Burton Quartet

Gary Burton – wibrafon
Julian Lage – gitara
Jorge Roeder – kontrabas
Henry Cole – perkusja

Gary Burton jest jednym z najwybitniejszych wibrafonistów w historii jazzu. Jego muzyka łączy jazzowy rytm i harmonię z rockową mocą. Zasłynął techniką gry na czterech pałeczkach, przez co wydaje się, jakby na instrumencie grały dwie lub trzy osoby. W uformowanym 10 lat temu Kwartecie towarzyszą mu znakomici muzycy o wieloletnim doświadczeniu: Julian Lage, Jorge Roeder oraz Marcus Gilmore, wnuk wybitnego amerykańskiego perkusisty Roya Haynesa. Sam Burton został uhonorowany siedmioma nagrodami Grammy. Jest także wiceprezesem prestiżowego Berklee College of Music w Bostonie.

Louis Sclavis Quartet – Silk and Salt Melodies

Louis Sclavis – klarnet, klarnet basowy
Benjamin Moussay – instrumenty klawiszowe
Gilles Coronado – gitara
Keyvan Chemirani – perkusja

Saksofonista Louis Sclavis jest jednym z najbardziej twórczych muzyków europejskiej sceny jazzowej. Od lat bierze aktywny udział w międzynarodowych projektach i festiwalach, komponuje na potrzeby filmu, baletu i spektakli multimedialnych. Dla wytwórni ECM nagrywa ponad 20 lat. Jego najnowszy projekt to Kwartet: Silk and Salt Melodies (w wolnym tłumaczeniu: melodie jedwabiu i soli). Dzięki doborowi takiego instrumentarium, a także także bardzo ciekawym autorskim kompozycjom, Sclavisowi udało się wyjątkowo oryginalny projekt.

Mark Turner Quartet – Lathe of heaven

Mark Turner – saksofon tenorowy
Avishai Cohen – trąbka
Joe Martin – bas
Marcus Gilmore – perkusja

Mark Turner jest jednym z najbardziej podziwianych saksofonistów swojego pokolenia, znany ze swojej odkrywczego intelektu i intymnej ekspresyjności, z wykorzystaniem pełnych brzmieniowych możliwości saksofonu tenorowego. Jest to jego debiut jako lidera, w wydawnictwie płytowym ECM Records, następujący po albumach kolektywu Fly Trio, nagranym z Larry Grenadierem i Jeff Ballardem oraz kluczowym udziale w nagraniach takich artystów, jak Billy Hart, Enrico Rava i Stefano Bollani.
Muzycy, których Turner zaprosił do swojego nowego Kwartetu, są jak bratnie dusze. Wschodząca gwiazda trąbki, Avishai Cohen, jest doskonałym partnerem, i razem tworzą zapętlone pasaże na dwa instrumenty dęte. Całość dopełnia sekcja rytmiczna w osobie basisty Joe Martin and i perkusisty Marcus Gilmore, dopełniając całość lekkim, zwinnym rytmem.

 

Tord Gustavsen Quartet

Tord Gustavsen – fortepian
Tore Brunborg – saksofon tenorowy
Mats Eilertsen – kontrabas
Jarle Vespestad – perkusja

Tomasz Stańko New Yor Quartet

Tomasz Stańko – trąbka
David Virelles – fortepian
Thomas Morgan – kontrabas
Gerald Cleaver – perkusja

Tegoroczny koncert nowojorskiego kwartetu będzie jednym z trasy zespołu, która aktualnie trwa. Wyjątkowo zatem, pierwszy raz w historii festiwalu, Stańko nie zaprezentuje premierowego projektu. Nie znaczy to jednak, że na scenie nie zabrzmią nowe utwory. – Trasa jest związana z albumem Wisława, ale jednocześnie pracuję nad nowym materiałem, więc w programie znajdą się też utwory, które przygotowuję na nową płytę – zdradza trębacz. – Na koncercie w Bielsku-Białej na pewno zagram utwory, które nigdy wcześniej nie były grane.

Giovanni Guidi & Gianluca Petrella Soupstar

Giovanni Guidi – fortepian
Gianluka Petrella – puzon

Pianista Giovanni Guidi (ur. 1985) jest jednym z najwybitniejszych muzyków, który objawił się z szeregów młodego włoskiego jazzu w ostatniej dekadzie. Zdążył już zaznaczyć swoją obecność na albumach trębacza, Enrico Ravy, na albumach Tribe” oraz “On The Dancefloor”. Rava ceni w Gudi jego ciekawość, jako improwizatora, oraz głód ciągłego doskonalenia się w muzycznym stylu i smaku. W przypadku Gudi, skłonność do improwizacji i wolności, a z drugiej strony potrzeba zachowania formy, nie wykluczają się. Mimo młodego wieku, dla wytwórni ECM nagrywa już drugi album jako lider. Tym razem jest to duet ze znakomitym puzonistą, Gianluca Petrellą.

Sound Prints: Joe Lovano and Dave Douglas Quintet

Joe Lovano – saksofon
Dave Douglas – trąbka
Lawrence Fields – fortepian
Linda Oh – bas
Joey Baron – perkusja

Mistrzowie swoich instrumentów w panteonie nowoczesnego jazzu – saksofonista i kompozytor Joe Lovano (nagrodzony Grammy) oraz Dave Douglas, trębacz – (dwukrotnie nominowany do Grammy) to duet współpracujący przy takich projektach fonograficznych jak: Fascination Trio: Edition Two, a także Johna Zorna Stolas. Ich pozornie odrębne style mogą łączą się, odnajdując niezwykle barwny wspólny idiom improwizacji i kompozycji. W 2008 r. Lovano i Douglas stali na czele znanego SFJAZZ Collective, grupa z sukcesem złożyła hołd ikonie jazzu Wayne’owi Shorterowi. Doświadczenie to połączyło ich w projekcie Joe Lovano & Dave Douglas, Sound Prints Quintet. Gwiazdorską obsadę uzupełnili: pianista – Lawrence Fields i Linda Oh na basie oraz perkusista Joey Baron. Prezentowany nowy repertuar, jak i zupełnie nowe aranżacje i specjalnie stworzone dla zespołu kompozycje tworzą wyjątkową jakość – połączenie trzech niespotykanych ścieżek, najwyższą świeżość i jakość we współczesnej muzyce improwizowanej.

Koncert Jazzu Tradycyjnego: The Dutch Swing College Band

Bob Kaper – klarnet, saksofon altowy, wokal, lider
Adrie Braat – kontrabas
Ton van Bergeijk – gitara, banjo, wokal
Keesjan Hoogeboom – trąbka, wokal
Maurits Woudenberg – puzon, wokal
Anton Burger – bębny
David Lukács – klarnet, saksofony: sopran, tenor, baryton

Początki Dutch Swing College Band sięgają holenderskiego Dnia Niepodległości, 5 maja 1945, kiedy to wystąpili jako szkolny zespół amatorski. W czasie powojennym, kiedy wielu młodych ludzi uległo urokowi jazzu, odegrali istotną rolę w popularyzacji tej muzyki w Holandii. Od tamtej pory urośli do rangi rozpoznawalnej na świecie formacji, gorąco przyjmowanej na wszystkich pięciu kontynentach.

Przez niemal 70 lat swojego istnienia koncertowali na całym świecie. W ciągu lat wsparli takie gwiazdy jazzu, jak: Sidney Bechet, Joe Venuti, Rita Reys czy Teddy Wilson. Zasłużenie, zespół jest uznawany przez wielu fanów niemal za instytucję.

Obecnemu składowi Dutch Swing College Band przewodzi Bob Kaper, przed którym rolę lidera formacji pełnili kolejno: Frans Vink Jr (1945-’46), Joop Schrier (1955-’60) i Peter Schilperoort (1946-’55 and 1960-’90). Zespół składający się z wysoce uzdolnionych i doświadczonych muzyków, wielokrotnie udowodnił, że stara nazwa Dutch Swing College Band niezmiennie gwarantuje profesjonalne wykonanie tradycyjnej muzyki jazzowej na światowym poziomie.

PATRONAT: Prezydent Miasta Bielska-Białej Jacek Krywult
DYREKTOR ARTYSTYCZNY: Tomasz Stańko
OPIEKA PROGRAMOWA: ECM
MIEJSCE KONCERTÓW: Dom Muzyki Bielskiego Centrum Kultury Bielsko-Biała, ul. Słowackiego 27

Koncert jazzu tradycyjnego – Keith Ball and his Jazzmen

Keith Ball – śpiew
John Bennett – puzon
Hugh Ledigo – fortepian
Nick Millward – perkusja
Bill Coleman – bas
Ben Cummings – trąbka
Julian Stringle – klarnet

Eliane Elias feat. Marc Johnson „Swept Away”

Eliane Elias – wokal, fortepian
Marc Johnson – kontrabas
Graham Dechter – gitara elektryczna
Mauricio Zottarelli – perkusja i instrumenty perkusyjne

Eliane Elias pochodzi z Brazylii, od ponad 30 lat mieszka w Nowym Jorku. Gra na fortepianie i śpiewa. Współpracowała z Randym Breckerem i Herbie Hancockiem. Najnowszą płytę Swept Away nagrała dla wytwórni ECM.

David Virelles feat. Andrew Cyrille „Continuum”

David Virelles – fortepian
Andrew Cyrille – perkusja
Ben Street – kontrabas
Román Díaz – instrumenty perkusyjne

Urodzony w 1983 roku na Kubie, pianista David Virelles, po przeprowadzce do Nowego Jorku w 2009 roku szybko znalazł się w elitarnym gronie grających w najlepszych jazzowych venue, z takimi muzykami jak Steve Coleman, Ravi Coltrane, Hermeto Pascoal, Paul Miotian. Jego kariera rozwija się w bardzo szybkim tempie, jego ostatnia płyta „Continuum” w rankingach dwóch dziennikarzy The New York Times znalazła się w pierwszej dziesiątce najlepszych płyt 2012 roku. Nagrana z basistą Benem Streetem, legendarnym perkusistą Andrew Cirillem oraz perkusjonistą Romanem Diazem, to świeze jazzowe granie, nasycone południowym temperamentem. Dodatkowego czaru dodaje wpleciona komputerowo poezja kubańskiego poety Alberto Lescay’a.

Tomasz Stańko. Vision Project

Tomasz Stańko – trąbka
Sylvie Courvoisier – fortepian
Mark Feldman – skrzypce
Mark Helias – kontrabas

Fly Trio

Mark Turner – saksofon tenorowy
Larry Grenadier – kontrabas
Jeff Ballard – perkusja

„Sky&Country”, „Years of the Snake” to ECM-owskie albumy Fly Trio, zespołu mającego znaczące miejsce na współczesnej amerykańskiej scenie muzycznej. Tworzą go trzy wielkie indywidualności: saksofonista Mark Turner, perkusista Jeff Ballard i basista Larry Grenadier. Wszyscy są niezwykle cenionymi muzykami grającymi z największymi postaciami jazzowej sceny. Ich wspólnie komponowana muzyka, to powołując się na słowa Chica Corea’i coś zupełnie nowego, muzyczne doświadczenie intymności głębokiej osobistej rozmowy, wulkan kreatywności.

John McLaughlin + Zakir Hussain: Remember Shakti, Celebrating 40th anniversary

John McLaughlin – gitara
Zakir Hussain – tabla
Shankar Mahadevan – wokal
U. Shrinivas – mandolin
V. Selvaganesh – kanjira, ghatam, mridangam

John McLaughlin to legenda jazzowej gitary, współtwórca kultowych formacji Mahavishnu Orchestra i Shakti, muzyk zespołów Milesa Daviesa, Ala Di Meoli i Paco De Lucii czy Alexisa Kornera. John McLaughlin + Zakir Hussain: Remember Shakti to specjalny projekt koncertowy uświetniający 40-lecie przyjaźni i współpracy tej dwójki muzyków. Zaczęła sie ona właśnie od zespołu Shakti, który zachwycił oryginalnym połączeniem muzyki wschodniej z zachodnią. Oprócz McLaughlina oraz wirtuoza tabli Hussaina, w projekcie Remember Shakti uczestniczą: Hankar Mahadavan (wokal), U, Shrinivas (mandolina), V. Selvanagesh (kanjira, ghatam, mridangam).

Marcin Wasilewski Trio (Projekt specjalny)

Marcin Wasilewski – fortepian,
Sławomir Kurkiewicz – kontrabas,
Michał Miśkiewicz – perkusja,
Gość specjalny: Joakim Milder – saksofony

Wieloletni współpracownik Tomasza Stańko, niezwykle utalentowany pianista. On i jego zespół (oprócz oczywiście Tomasza Stańko), jako jedyni z polskiej sceny muzycznej należą do elitarnego grona nagrywającego dla wytwórni ECM. W tym roku przygotowuje dla Jazzowej Jesieni projekt specjalny.

Anouar Brahem Quartet – „Astounding Eyes Of Rita”

Anouar Brahem – oud
Klaus Gesing – klarnet basowy
Björn Meyer – kontrabas
Khaled Yassine – darbouka, bendir

Urodzony w Tunezji Anouar Brahem jest wirtuozem oud, arabskiej mandoliny. Jest uznawany za jednego z największych innowatorów gry na tym instrumencie, a jego muzyka zdobyła duży rozgłos na całym świecie. Brahem jest nie tylko znakomitym muzykiem, lecz również wybitnym kompozytorem, który łączy tradycyjną muzykę arabską z folkiem i jazzem. Od samego początku swojej solowej kariery, czyli od wczesnych lat 90. nagrywa dla wytwórni ECM. Album „Astounding Eyes of Rita” nagrał z niemieckim klarnecistą Klausem Gesingiem i szwedzkim kontrabasistą Bjornem Meyerem z grupy Ronin Nika Bartscha. Na instrumentach perkusyjnych gra Libańczyk Khaled Yassine. Inspiracją dla płyty była twórczość zmarłego w ubiegłym roku palestyńskiego poety Mahmouda Darwisha.

PATRONAT: Prezydent Miasta Bielska-Białej Jacek Krywult
DYREKTOR ARTYSTYCZNY: Tomasz Stańko
OPIEKA PROGRAMOWA: ECM
MIEJSCE KONCERTÓW: Dom Muzyki Bielskiego Centrum Kultury Bielsko-Biała, ul. Słowackiego 27

Koncert jazzu tradycyjnego – The Big Chris Barber Band

Chris Barber w 1949 r. założył pierwszą własną orkiestrę, w skład której wchodzili m.in. Ron Bowden, Lonnie Donegan, Ken Colyer. W 1955 zorganizował zespół Crane River Jazz Band z klarnecistą Monty Sunshinem, z którym nagrana została słynna wersja utworu Sidneya Becheta „Petite Fleur”. W tym samym roku podjął współpracę z zespołem śpiewaczki bluesowej Ottile Patterson, która później została jego żoną.
Pod koniec l. 50. XX w. zespół Barbera odnosił ogromne sukcesy, stając się najpopularniejszą orkiestrą Europy. W latach 60. zmienił nazwę zespołu na Chris Barber Blues and Jazz Band. W 1991 otrzymał Order Imperium Brytyjskiego.

Jan Garbarek Group & Trilok Gurtu

Jan Garbarek – saksofon
Rainer Brüninghaus – fortepian
Yuri Daniel – kontrabas
Trilok Gurtu – instrumenty perkusyjne

40 lat po debiucie w wytwórni ECM, Jan Garbarek jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych głosów w jazzie. Miał kluczową rolę w tworzeniu wyraźnie europejskiej perspektywy na tę muzykę, jak również w tworzeniu tzw „Nordic tone ’. Muzyka Garbarka to zderzenie skandynawskiej, zdystansowanej wrażliwości, z niezwykłym ciepłem brzmienia jego saksofonu. W nowej odsłonie Jan Garbarek Group, Garbarek zaprosił jednego z najwybitniejszych perkusjonistów świata, pochodzącego z Indii, Triloka Gurtu.

Maria Pia De Vito „In Compagnia D’Amore”

Maria Pia De Vito – wokal
Francois Couturier – fortepian
Anja Lechner – wiolonczela
Michele Rabbia – perkusja

Projekt In Compagnia D’Amore dedykowany jest muzyce włoskiego barokowego kompozytora, skrzypka i organisty, Giovanniego Battisty Pergolesiego. Urodzony w Neapolu, zmarły w wieku zaledwie 26 lat, Pergolesi był jednym z twórców opery komicznej. Maria Pia De Vito podejmuje reinterpretację jego twórczości poprzez nowoczesną improwizację. W kompanii Vito towarzyszą François Couturier (fortepian), Anja Lechner (wiolonczela) oraz Michele Rabbia (perkusja i elektronika). Projekt został zamówiony przez Fondazione Pergolesi Spontini. Premierowe wykonanie miało miejsce 11 września 2011 roku podczas festiwalu Pergolesi Spontini w Jesi, we Włoszech.

Tomasz Stańko Xtet

Tomasz Stańko – trąbka
Nelson Veras – gitara
Thomas Morgan – kontrabas
Gerald Cleaver – perkusja
Alexi Tuomarila – klawisze
Jalidan Ruiz – instrumenty perkusyjne

Tomasz Stańko, jak co roku przygotował specjalnie na Jazzową Jesień premierowy projekt: sekstet w duchu latynoskim. Do sekcji rytmicznej XTETU zaprosił amerykańskich muzyków, Geralda Cleavera oraz Thomasa Morgana a także kubańskiego perkusjonistę Jalidana Ruiza. Publiczność, przyzwyczajona do fortepianu w muzyce Stańko, tym razem będzie mogła posłuchać składu z gitarą. Zagra na niej mieszkający w Paryżu, a pochodzący z Brazylii wirtuoz Neslon Veras.

James Farm

Joshua Redman – saksofon
Aaron Parks – fortepian
Matt Penman – kontrabas
Eric Harland – perkusja

Saksofonista Joshua Redman jest obecnie jednym z najbardziej cenionych muzyków jazzowych młodego pokolenia. Redman co roku znajduje się na pierwszych miejscach prestiżowych rankingów magazynów takich, jak Downbeat czy Jazz Times, a magazyn The New Yorker wymienił jego album „Spirit of the Moment: Live at the Village Vanguard” na liście 100-tu Najważniejszych Albumów Jazzowych w historii tej muzyki.
„James Farm” to najnowszy projekt Joshua Redmana, do którego zaprosił czołowych muzyków amerykańskiej sceny jazzowej.

Charles Lloyd – Maria Farantouri „Athens Concert” (ECM)

Charles Lloyd – saksofon tenorowy, flet
Maria Farantouri – wokal
Reuben Rogers – kontrabas
Eric Harland – perkusja
Socratis Sinopoulos – lira
Takis Farazis – fortepian

Charles Lloyd jest jednym z najwybitniejszych saksofonistów jazzowych, którego charakterystyczne, magnetyzujące brzmienie ma rzesze miłośników na całym świecie. Na amerykańskiej scenie muzycznej jest już od początku lat 60., gdy w kwintecie Chico Hamiltona rozpoczynał karierę. Na przełomie lat 60. i 70. grał nowoczesny, progresywny jazz. Jego sztandarową formacją był kwartet, a najsłynniejszy z nich to ten z lat 1966-69 z Keithem Jarrettem, Cecilem McBee i Jackiem DeJohnettem. Pod koniec lat 80-tych rozpoczął trwającą do dziś współpracę z wytwórnią ECM, która zaowocowała wieloma niezwykle interesującymi produkcjami muzycznymi. Ostatni to „Athens Concert”.
Album został zarejestrowany u podnóża Akropolu, w Odeon of Herodes Atticus podczas letniej nocy zeszłego roku Koncert ateński jest wynikiem współpracy amerykańskiego saksofonisty, Charlesa Lloyda, z Marią Farantouri, grecką wokalistką, dla wielu uosabiającą duszę narodu greckiego. Wraz z wyjątkowym wsparciem zespołu Lloyda projekt miał szansę zaistnieć i wpisać się w obszar muzycznych spotkań międzykulturowych. Muzyka wciąga słuchacza w niepowstrzymany nurt brzmieniowej rzeki. To muzyka wielu nastrojów – melancholijna, obrzędowa – odwołuje się do tradycyjnej muzyki greckiej, piosenek Theodorakisa i Eleni Karaindrou. Jest też w części przywołaniem muzycznych korzeni Lloyda.

Billy Hart Quartet

Mark Turner – saksofon tenorowy
Ethan Iverson – fortepian
Ben Street – kontrabas
Billy Hart – perkusja

Legendarny perkusista Billy Hart zaprezentuje swój wydany w tym roku, pierwszy dla wytwórni ECM, album „All Our Reasons”.
Billy Hart Quartet istnieje od 2003 roku i regularnie koncertuje w Nowym Jorku. Debiutancki album „Quartet” sygnowany nazwiskiem Harta został wydany w 2005 roku przez High Note, zyskując uznanie publiczności i krytyki muzycznej. Od tamtej pory muzyka grupy ewoluuje w stronę większej otwartości i wrażliwości, co doskonale wpisuje się w filozofię wytwórni ECM. Autorami utworów znajdujących się na płycie są Billy Hart, Ethan Iverson i Mark Turner.
Billy Hart swoje pierwsze muzyczne kroki stawiał u boku Shirley Horn i Buck Hill. W latach ’60 koncertował z Jimmy Smithem, Wesem Montgomerym, Eddie Harrisem, and Pharoah Sandersem, by w 1970 roku dołączyć do sextetu Herbiego Hancocka. Współpracował również m.in. z McCoyem Tynerem, Stanem Getzem, Gerry Mulliganem, Billy Harperem, Clarkiem Terrym. W latach ’90 tworzył skład zespołów prowadzonych przez Charlesa Lloyda, Joe Lovano i Toma Harrella.

Manu Katche

Manu Katche zaprezentował w Bielsku-Białej program oparty na swojej ostatniej płycie Third Round. Nie zabrakło jednak zaaranżowanych na nowo, utworów z poprzednich płyt artysty. Zaczęli spokojnie i melodyjnie, właściwie od pierwszych dźwięków zdobywając sympatię publiczności szczelnie wypełniającej salę Domu Muzyki. Potem jazzowa maszyna z każdym utworem nabierała tempa.

Lider ma na swoim koncie współpracę z artystami takimi jak Peter Gabriel czy Sting, nagrywając z nimi ich najsłynniejsze albumy Nic zatem dziwnego, że rockowe klimaty także przewijały się podczas koncertu.

Manu Katche wspominał swoje poprzednie wizyty w Bielsku-Białej i udowadniał że jest znakomitym perkusistą. Koncert zakończył się „podwójnym bisem”, a 8. Edycja festiwalu Jazzowa Jesień przeszła do historii.

Tomasz Stańko Projekt Bielsko-Biała

Tomasz Stańko jest dyrektorem artystycznym Jazzowej Jesieni, ale zawsze podkreśla, że najlepiej czuje się w roli muzyka. W Bielskim Centrum Kultury przedstawił Projekt Bielsko-Biała. Do współpracujących z mistrzem już wcześniej – Sławomira Kurkiewicza i Olavi Louhivuoriego, dołączył pianista Dominik Wania. Był też gość specjalny – saksofonista Lee Konitz, którego można było także obejrzeć i posłuchać poprzedniego festiwalowego dnia. Gość specjalny wyszedł na scenę mniej więcej w połowie koncertu i zagrał kilka utworów. Oczywiście nie obyło się bez bisów i gorących owacji.

Abdullah Ibrahim & Ekaya

W drugiej części koncertu wystąpił pianista Abdullah Ibrahim z formacją Ekaya. Uwagę zwracała mocna sekcja instrumentów dętych chwilami wspomagająca sekcję rytmiczną i nawiązania do „czarnej” afrykańskiej muzyki. Mimo, że oba koncerty były bardzo długie, publiczność wymusiła na Abdullahu dwa bisy.

Paolo Fresu Devil Quartet

Jako pierwszy na scenie pojawił się Paolo Fresu, wraz ze swoim Devils Quartet. Od początku czarował dźwiękiem swojej trąbki. Później usłyszeliśmy m.in. anielską stronę Diabelskiego Kwartetu – czyli utwory balladowe. W pewnym momencie ze sceny padły podziękowania dla Tomasz Stańki, jak mówił włoski muzyk – jego idola z młodości.
Na bis usłyszeliśmy krótką kołysankę, dedykowaną 3-letniemu synkowi Fresu. Jak przystało na Włocha prezentował publiczności grane mocnym, czystym dźwiękiem ładne melodie.

Lider nie zawłaszczył sceny tylko dla siebie. Każdy z towarzyszącym mu muzyków miał szanse zaprezentować indywidualne umiejętności z długich partiach solowych.

Lee Konitz New Quartet with Minsarah

Po przerwie na scenie pojawił się jazzowy weteran – 83-letni Lee Konitz. Saksofonista jest znanym i uznanym muzykiem (swego czasu grał m.in. z Milesem Daviesem i Gilem Evansem). Lee Konitza zobaczymy także podczas wspólnego koncertu z dyrektorem artystycznym Jazzowej Jesieni – Tomaszem Stańko. (27 listopada, g.18.00)

Chris Potter na Jazzowej Jesieni

Trzeci koncert 8 edycji festiwalu Jazzowa Jesień w całości wypełniła muzyka Chrisa Pottera. Amerykański saksofonista przyjechał do Bielska-Białej z projektem Underground. Towarzyszyła mu trójka muzyków – Craig Taborn grający na instrumentach klawiszowych oprócz solówek podawał basowy rytm, Adam Rogers dodawał kolorytu grając na gitarze, a Nate Smith grał na perkusji. Ten ostatni chyba najbardziej spodobał się publiczności. Nic dziwnego, bo grał bardzo efektownie, a gdy wymagała tego sytuacja podkreślał charakter utworów prostymi, hipnotycznymi rytmami.
Chris Potter to muzyk znany i uznany, mający na swoim koncie współpracę z takimi muzykami jak Dave Holland, Herbie Hancock czy John Scofield. Nagrał kilkanaście albumów jako lider, uczestniczył w nagraniu około 100.

Zagrali efektowną, wciągającą, zróżnicowaną muzykę. Obok rytmicznych utworów publiczność usłyszała kilka spokojnych, leniwie płynących melodii i efektowne perkusyjne solo.

Czwórka muzyków czarowała publiczność przez prawie dwie godziny, w finale, na bis grając swoją interpretację Morning Bell, z repertuaru grupy Radiohead.

Radosny odcień jazzu

Koncert szwedzkiej rodziny Carlingów był anonsowany jako niezwykłe muzyczne show. Carlingowie od kilkudziesięciu lat grają tradycyjny jazz. Frontmenką zespołu jest pełna energii Gunhild Carling, która śpiewała, grała na puzonie, fortepianie, tańczyła, a nawet stepowała.
Szwedzcy muzycy grają jazz tradycyjny w taki sposób, że zamykając oczy przypominamy sobie stare amerykańskie filmy, w których rozbrzmiewała taka właśnie muzyka. Dodatkowym atutem formacji jest brzmiący niezwykle stylowo głos Gunhild.
To, że publiczność przyjmie koncert bardzo ciepło, było pewne już po entuzjastycznej reakcji na pierwszy utwór. A potem było coraz goręcej.
Długimi owacjami nagrodzono także perkusistę, który zagrał solo, zaczynające się dość tradycyjnie, by wyjść na środek sceny uderzając pałeczkami w parkiet, statyw mikrofonu i własną głowę, by po chwili prezentować już bardziej kabaretowy skecz niż perkusyjne solo.

Muzycy zamieniali się instrumentami, grając na fortepianie, instrumentach dętych – puzonie, klarnecie i trąbce, bandżo, kontrabasie i perkusji. Nietypowa była także końcówka koncertu. Muzycy zeszli ze sceny grając When the saints go marching on, zrobili dwie rundy przez salę, a w końcu, cały czas grając, wyszli z niej gęsiego, zapraszając publiczność by zrobiła to samo. Po kilkuminutowym finale w holu zakończyli koncert, zostawiając rozbawioną publiczność.

Duet Chick Corea i Gary Burton

Chick Corea – fortepian,
Gary Burton – wibrafon

Gary Burton, amerykański muzyk i kompozytor, jest jedynym wibrafonistą swojej generacji, który pod względem nowatorstwa i głębi improwizacji może się mierzyć z największymi przedstawicielami innych instrumentów.

Spopularyzował m.in. równoczesne stosowanie czterech pałek, pozwalające na osiągnięcie mniej perkusyjnego brzmienia i na realizację skomplikowanych pomysłów, które dotychczas były przywilejem muzyków grających na instrumentach dętych i przede wszystkim pianistów.

Został nagrodzony pięcioma nagrodami Grammy. Do nagrań zapraszały go takie znakomitości, jak Stéphane Grappelli, Carla Bley, Keith Jarrett, Chick Corea, Michael Brecker i Peter Erskine. W jego zespołach występowali tacy artyści, jak Larry Coryell, Steve Swallow, Roy Haynes, Pat Metheny, Ralph Towner, John Scofield i Eberhard Weber.

Nagrany w 1972 roku wraz z Chickiem Corea’ą album „Crystal Silence” to piękna, przestrzenna płyta, esencja sztuki i liryzmu. Duet Chick Corea i Gary Burton to jedna na najciekawszych jazzowych formacji lat 70-tych ubiegłego stulecia.

Arild Andersen
oraz Paolo Vinaccia i Tommy Smith

Arild Andersen – kontrabas, live-electronics
Paolo Vinaccia – perkusja
Tommy Smith – saksofon tenorowy

Arild Andersen, norweski muzyk jazzowy, kompozytor i basista, nieodłącznie związany z wytwórnią ECM. Działalność artystyczną rozpoczął od współpracy z Janem Garbarkiem, współpracował ponadto z takimi muzykami jak: Karin Krog, Marilyn Mazur, Phil Woods, Dexter Gordon, Hampton Hawes, Johnny Griffin, Sonny Rollins, Chick Corea. Charakterystyczne brzmienie jego kontrabasu, głębokie, poszukujące, rozsławiło go na międzynarodowej scenie muzycznej. W ramach festiwalu Jazzowa Jesień w Bielsku- Białej zaprezentuje swój najnowszy projekt w trio, wraz ze szkockim mistrzem saksofonu Tommy’m Smithem oraz włoskim perkusistą od lat mieszkającym w Norwegii Paolo Vinaccia. Ta międzynarodowa formacja stworzyła wspaniały, zintegrowany klimat, oscylujący między wątkami lirycznymi z nieodłącznym pogłosem, a ognistym, pełnym ekspresji jazzie, balansującym na krawędzi free; zresztą właśnie w takim obszarze stylistycznym porusza się najczęściej Andersen.

Andy Sheppard Quintet

Andy Sheppard – saxophones
John Parricelli – guitar
Eivind Aarset – guitar, electronics
Arild Andersen – double-bass
Kuljit Bhamra – tabla and percussion

Kompozytor i saksofonista Andy Sheppard jest jednym z najważniejszych przedstawicieli brytyjskiej sceny jazzowej. Został kilkakrotnie nagrodzony British Jazz Awards oraz współpracował z takimi nazwiskami, jak Gil Evans, Carla Bley, George Russell czy Steve Swallow. Jego artystyczne dokonania są ważnym rozdziałem w historii nowoczesnego jazzu.

Najnowsza produkcja dla ECM, którą nagrał w Kwintecie, to kolaż jazzowego groove’u z elektroniką i wschodnim brzmieniem instrumentów perkusyjnych.
Z pewnością ważną postacią w zespole Shepparda jest słynny norweski kontrabasista Arild Andersen.

Obara Special Quartet

Maciej Obara – sax
Ralph Alessi – trumpet
Mark Helias – guitar, electronics
Arild Andersen – bass
Nasheet Waits – drums

Obara Special Quartet to międzynarodowy projekt młodego alcisty Macieja Obary, który zadebiutował w roku 2005 nagrywając swoją pierwszą autorską płytę. Tym razem muzyk wystąpi w roli lidera prezentując swoje kompozycje w stylistyce free-jazzu z udziałem najwybitniejszych artystów awangardowych z Nowego Jorku.
Twórczość Macieja Obary zainspirowana jest muzyką Charliego Parkera, Theleoniusa Monka, Johna Coltrane’a, Milesa Davisa, Erica Dolphiego, Ornette Colemana, Andersa Jormina czy Bobo Stensona. Istotny wpływ na kierunek obranej drogi artystycznej muzyka miała również współpraca z muzykami takimi jak Tomasz Stańko czy Antoine Roney.

Obecnie Maciej Obara ma za sobą nagranie dwóch autorskich płyt Message from Ohayo (2005) oraz I Can Do It (2009), trasę koncertową z amerykańskim saksofonistą Antoine Roneyem oraz współpracę z Tomaszem Stańko w projekcie New Balladyna Quartet. Najnowsza płyta artysty spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem środowiska jazzowego, a o sukcesie płyty może świadczyć recenzja Tomasza Stańko: „Już pierwsze dźwięki najnowszej płyty Macieja Obary wzruszyły mnie, wprowadziły w czar tej muzyki (…) Jego muzyka jest silna, dojrzała, głęboka, pełna czaru, piękna. Jest jego własna.”

W skład Obara Special Quartet wchodzą muzycy, którzy na stałe wpisali się w kanon muzyki improwizowanej. Ralph Alessi, założyciel nowojorskiej School of Improvisational Music ma na swoim koncie współpracę z muzykami takimi jak Steve Coleman, Don Byron, Sam Rivers, Drew Grass, czy Fred Harsh. Będąc wszechstronnym muzykiem, kompozytorem i wykładowcą, Ralph Alessi od lat jest aktywnym uczestnikiem nowojorskiej sceny muzyki improwizowanej.

Mark Helias i Nasheet Waits to również wykładowcy The School of Improvisational Music. Mark Helias, basista i kompozytor, rozpoczął swoją międzynarodową karierę w kwartecie Anthony’ego Braxtona w 1997 roku. Od tamtego czasu koncertował z wieloma sławami jazzu takimi jak: Edward Blackwell, Anthony Davis, Dewey Redman, Ray Anderson, Don Cherry and Gerry Hemingway. Trio Open Loose, w którym występuje wraz z Tonym Malabym oraz Tom Rainey’em, jest uważane za archetypowy przykład zespołu improwizowanego na nowojorskiej scenie jazzowej.
Nasheet Waits swoją karierę rozpoczął w kwintecie reedmana Antonio Harta, który zaprosił młodego perkusistę do swojego zespołu. Na przestrzeni lat współpracował z najważniejszymi artystami jazzu będąc członkiem zespołu Andrew Hilla, czy tria Freda Herscha oraz koncertując z Geri Allen, Ronem Carterem, Steve’em Colemanem, Orrinem Evansem, czy Antoine i Wallace’em Roneyem.

Tomasz Stańko Quintet – „Dark Eyes”

Tomasz Stańko – trąbka
Alexi Tuomarila – fortepian
Jakob Bro – gitara
Anders Christensen – gitara basowa
Olavi Louhivuori – perkusja

Tomasz Stańko Quintet, nowy zespół Tomasza Stańko, w którym pod koniec kwietnia nagrał swój najnowszy album dla wytwórni ECM. Za tajemniczym tytułem płyty, 'Dark Eyes’, kryje się piękna, nowa muzyka Stańko, który z pewnością po raz kolejny zaskoczy słuchaczy oryginalnym i świeżym brzmieniem swoich kompozycji.

Tomasz Stańko Quintet to nowy okres w biografii Stańko. Patrząc z perspektywy na ostatnie 20 lat jego twórczości, można dostrzec kilka ważnych etapów. Był Kwartet z Bobo Stensonem, Tony Oxleyem i Andersem Jorminem, później nagranie dwóch genialnych albumów: „Litania – Music of Krzysztof Komeda” oraz „From the Green Hill”. Ostatnie 10 lat to głównie współpraca z polskim Kwartetem, z którym wydał trzy płyty: „Soul of Things”, „Suspended Night” i „Lontano” i z którym osiągnął wręcz organiczny poziom muzycznego porozumienia.

Po „Lontano”, po raz kolejny nadszedł czas poszukiwania. Po dwóch latach koncertów w różnych projektach i składach Tomasz Stańko skomponował ostateczny skład swojego nowego Kwintetu. Do zespołu zaprosił młodych skandynawskich muzyków: Alexiego Tuomarilę – utalentowanego fińskiego pianistę, o którym wybitny brytyjski krytyk muzyczny Stuart Nicholson napisał: „nikt tak nie reprezentuje siły Fińskiej sceny jazzowej”; Jakoba Bro – duńskiego gitarzystę, współpracującego także z legendarnym perkusistą Paul Motianem, realizującego wiele własnych projektów; Andersa Christensena – duńskiego basistę, również współpracującego z Paul Motianem, grającego, obok jazzu, również nowo falowych – rockowych projektach; Olavieg Louhivuori – młodego fińskiego perkusistę, którego talent i styl gry przywodzi na myśl również Fina, perkusistę, Edwarda Vesalę – przyjaciela i muzyka, z którym Stańko stworzył wiele niezapomnianych projektów.

Ten skład to odkrycie Stańko. Muzycy doskonale odnajdują się w jego kompozycjach tworząc razem zupełnie nowe brzmienie. Muzyka tak charakterystyczna dla Stańko, liryczna a jednocześnie drapieżna, brzmi w tym składzie wyjątkowo. Świeżego charakteru dodaje połączenie brzmienia gitary i gitary basowej oraz transowe, rzec by można, partie fortepianu.

Wśród dziesięciu utworów, które znalazły się na płycie są między innymi te najnowsze, które Stańko stworzył już jako mieszkaniec Nowego Jorku. To miasto to dla artysty niewyczerpane źródło inspiracji, Stańko kocha jego rytm, puls, barwność, życie, bogactwo sztuki – muzeów, koncertów. Jeden z utworów został zatytułowany „The Dark Eyes of Martha Hirsch”, a jego inspiracją był obraz Oskara Kokoschki i ciemne oczy tajemniczej Marthy Hirsch.

DARK EYES
So nice
Terminal 7
The Dark Eyes of Martha Hirsch
Grand Central
Amsterdam Avenue
Samba Nova
Dirge for Europe
May Sun
Last song
Etiuda baletowa nr. 3

(wszystkie kompozycje – Tomasz Stańko, oprócz Dirge for Europe i Etiudy Baletowej autorstwa Krzysztofa Komedy)

Gonzalo Rubalcaba – piano solo

Gonzalo Rubalcaba, pianista, kompozytor, aranżer. Jest jedną z najznamienitszych postaci, która przyczyniła się do rozsławienia muzyki Afro-Kubańskiej na świecie. Rubalcaba jest muzykiem niezwykle wszechstronnym. Z łatwością łączy tradycje afrokubańskie z amerykańskim jazzem, posiadając jednocześnie swój własny, bardzo nowoczesny i świeży język artystyczny.

Zachwyt publiczności wzbudza jego wirtuozerska technika oraz głębokie, natchnione wręcz, improwizacje. Znakiem rozpoznawczym Gonzalo Rubalcaby jest jego niesamowity styl i sposób, w jaki wydobywa dźwięki z instrumentu – jak gdyby bez pośrednictwa klawiszy i strun. Jak napisał Ben Ratliff w New York Times: „Buduje napięcie spokojnie grając skomplikowane pasaże i stosując mroczne, gęste harmonie; a delikatność, z jaką traktuje klawisze fortepianu, sprawia, że wydaje się, jakby nuty z niego wyciągał raczej niż doń wciskał.”. Jednocześnie, pozostaje niesamowicie skrupulatny i dokładny, narzucając sobie czasem wręcz nieludzki rygor pracy i praktyki.

W roku 2002 Rubalcaba uhonorowany został nagrodą Latin Grammy w kategorii Album Roku („Supernova”), oraz wraz Charliem Hadenem, nagrodę Grammy za album „Nocturne”, zawierający ballady i piosenki kubańskie i meksykańskie. Poza tym Rubalcaba otrzymał w różnych latach osiem nominacji do nagrody Grammy, w tym cztery do Albumu Jazzowego Roku („Rapsodia” w 1995 roku, „Antiguo” i „Inner Voyage” w 1999 i „Supernova” – 2002).

Obecnie pracuje nad wieloma projektami, m.in. z muzykami kubańskimi; występuje z repertuarem solowym, prezentując zarówno klasyczną, jak i popularną muzykę kubańską. Zaczął też prace nad operą “Revolution of Forms”, której akcja osadzona jest na Kubie lat 60-tych. Premiera planowana jest na 2011 r.

9 listopada kościół w Aleksandrowicach wypełnił się po brzegi fanami jazzu. Trudno się dziwić, na scenie miał zagościć twórca free-jazzu, jeden z najbardziej rozpoznawalnych muzyków jazzowych – Ornette Coleman.
Artysta wraz z zespołem (na perkusji grał jego syn Denardo Coleman) pokazał bardzo różne oblicza swojej muzyki – od spokojnych ballad, do energetycznego free-jazzu.

Kilka dni później, 13 listopada można było posłuchać nietypowego zestawu instrumentów. John Surman grał na saksofonach i klarnecie, a Howard Moody na organach. Artyści wpólnie nagrali album Rain On The Window.

27 listopada Tomasz Stańko wraz z Andrzejem Smolikiem zaprezentowali odświeżony projekt Peyotl, inspirowany Narkotykami Witkacego.

Dzień później w Domu Muzyki gościli Dino Saluzzi (argentyński wirtuoz bandeonu) i Anja Lechner (niemiecka wiolonczelistka zafascynowana muzyką klasyczną) oraz egzotyczna muzyka wirtuoza oud – Anouara Brahema. Oud to instrument pochodzący z Persji, przodek lutni.

29 listopada zaprezentowało się kolejnych dwóch wykonawców. Norma Winston zaśpiewała z towarzyszeniem fortepianu i klarnetu oraz saksofonu. Słynny czeski kontrabasista Miroslav Vitous wystąpił ze swoim kwartetem, przedpremierowo prezentując swój materiał z płyty nagranej dla ECM-u, która miała się ukazać kilka miesięcy później.
Festiwal zamknął koncert pianistki Carli Bley, która wykonywała kolędy w jazzowej aranżacji.

Pierwszy wieczór wypełniła muzyka gitarzysty Johna Scofielda, który wystąpił w towarzystwie basisty Stevena Swallowa i perkusisty Billy’ego Stewarta oraz sekcji dętej.
Trio zaprezentowało materiał z ich najnowszej płyty This Meets That.

Drugiego dnia można było podziwiać ogarnianie jazzem włoskiego folkloru w wykonaniu saksofonisty i klarnecisty Gianluigi Trovesi oraz akordeonisty Gianni Coscii.

Tradycjnie, na Jazzowej Jesieni swoją muzykę prezentował Tomasz Stańko. Tym razem premierowo zaprezentował swój polsko-amerykańsko-skandynawski septet – Tomasz Stańko Project. Oprócz młodych muzyków, zagrali doświadczeni Joey Baron i Anders Jormin.

30 listopada w Bielskim Centrum Kultury gościliśmy znakomitego Roscoe Mitchella z Note Factory Group oraz Bobo Stenson Trio – zespół jednego z najbardziej znanych szwedzkich pianistów jazzowych.

Otatni wieczór festiwalu wypełnił Charles Lloyd. Słynnemu saksofoniście towarzyszyli mistrz tabli Zakir Hussain oraz perkusista Eric Harland.

Enrico Rava otworzył Jazzową Jesień 2006, występując w duecie ze Stefano Bollanim, grającym na fortepianie.

Pierwszego dnia festiwalu wystapił także Szwajcar Nik Bartsch z zespołem. Prezentował muzykę ze swojego ECM-owskiego debiutu, płyty Stoa, inspirowanej oraz powstającej w Japonii.

1 grudnia (w drugim dniu festiwalu) zagrali Jack DeJohnette Trio (jeden z najwybitniejszych perkusistów jazzowych, współpracujących m.in. z Milesem Daviesem, Johnem Coltranem, Ornette Colemanem i Billy Evansem) oraz Tomasz Stańko, który specjalnie do programu przygotowanego na Jazzową Jesień zaprosił Gary’ego Peacocka – wybitnego kontrabasistę.

W ostatnim koncercie festiwalu można było podziwiać greczynkę Savinę Yannatou, która wraz z Primavera en Salonico pokazała muzykę inspirowaną wpływami tradycji muzycznych z basenu Morza Śródziemnego.

Festiwal zakończył Tomasz Stańko i Kwartet Lontano. Koncert był polską premierą albumu Lontano.

Jazzową Jesień otworzył koncert Tomasz Stańko Quartet wraz z Aukso – Orkiestrą Kameralną Miasta Tychy. Kwartet Tomasza Stańki zaistniał w świecie jazzu w roku 2002, albumem Soul of Things. Aukso działa od roku 1998, pod dyrekcją Marka Mosia. Nazwa zespołu pochodzi od łacińskiego słowa, oznaczajacego wzrastanie, zmaganie się i przyspieszanie. Kompozycje Tomasz Stańki zabrzmiały w aranżacji na zespół jazzowy i orkiestrę smyczkową.
Tego dnia wystąpił także Louis Sclavis – klarnecista i saksofonista.

W towarzystwie polskich muzyków (Stańko, Wasilewski, Kurkiewicz) i skandynawa Tvyrge Seima wystapił znakomity perkusista Manu Katche z programem z płyty Neigbourhood. Manu Katche, to muzyk znany nie tylko fanom jazzu. Występował m.in. ze Stingiem, Joni Mitchel oraz Peterem Gabrielem.

2 grudnia wystąpiło Trio – Wasilewski, Kurkiewicz, Miśkiewicz.
W drugiej części koncertu gitarzysta John Abercrombie ze swoim kwartetem.

Wydarzeniem trzeciego wieczoru były koncerty wiolonczelistki Anji Lechner i pianisty Vassilisa Tsabroupoulosa (z muzyką łączącą wpływy Wschodu i Zachodu) oraz tria Stańko, Abercrombie, Johnson.

W ramach imprez towarzyszących wystąpiły formacje Pink Freud i Big Satan.